เรื่องนี้ ถือเป็นอันดับหนึ่ง หรือผลงานมาสเตอร์พีซ ของโก้วเล้งเลยทีเดียว
เพราะฉีกกฎเกณฑ์นิยายกำลังภายในจนออกไปในแนวดราม่า
บทบรรยายในเรื่องจะเน้นไปที่อารมณ์และความรู้สึกของตัวละครเป็นหลัก
ที่แสดงว่าพระเอกของเรา ก็ปุถุชนธรรมดาๆ มีอารมณ์รักโกรธหลง งมงาย
หรือแม้แต่ในจุดเด่นก็มีจุดด้อย เก่งแต่ขี้โรคไม่รักตัวเอง (เป็นวัณโรค)
ฉลาดจนสอบรับราชการ (ถ้ำฮวยนี่อันดับสามนะ) แต่บื้อในเรื่องความรัก
ต่างจากนิยายเรื่องอื่นที่พระเอกสมบูรณ์แบบทุกอย่าง เป็นอัจฉริยะฟ้าประทาน
ฝึกวิทยายุทธกันไม่กี่ปี ก็มีประสพการณ์ปาฎิหาริย์มาช่วยให้เก่งผู้ร้ายที่ฝึกฝีมือมาร่วมร้อยปีได้
บทบรรยายการต่อสู้ก็รวบรัด ไม่ต้องบรรยาภาพกระบวนท่ากระบวนวิชาให้ยืดเยื้อ
แค่พระเอกเราถือมีดในมือ ก็ทำให้ผู้เสียวสันหลัง เพียงเกิดประกายแว้บบบ มีดก็ไปปักอยู่บนคอคู่ต่อสู้แล้ว
ไม่ต้องมาบรรยาย ใช้ท่าเท้าพิสดาร ตีลังกา 3 ตลบ ใส่เกลียวอีกครึ่งรอบ ส่งผ่านกำลังภายในไปที่นิ้วตามหลักวิชา
